Technika odczytu, dywinacji tarota

Jeden obrazek wart jest stu słów - motto chińskie

Istnieje wiele rodzajów technik dywinacyjnych, czyli technik czytania i analizy przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Niektóre z nich o długiej historii stały się klasyką posiadającą swoją filozofię, ideologię, różnorodność wykonania. Do takich należą m.in.: Tarot, Runy czy I Ching - chińska księga-wyrocznia. 

W czasach nam współczesnych tzw. racjonaliści, sceptycy traktują te techniki z przymrużeniem oka, uznając raczej je za zabawę, ciekawostkę, zaś ludzi, którzy się nimi posługują postrzegają za nieszkodliwych wariatów. Wykształcony racjonalista sceptyk z klapkami na oczach będzie zawsze uważał, iż tarot to tylko relikt przeszłości, godny naiwnych, niewykształconych ludzi obdarzonych łatwowiernością i głupotą. Jakże się on myli! Bowiem z mądrości i drogowskazów tarota korzystali i nadal korzystają ludzie światli, otwarci, poszukujący.

Z porad Tarota korzystają ludzie z różnym wykształceniem, z różnymi zawodami. Sztuki dywinacyjne dziś wydają się być czymś całkowicie innym niż to, za co uznaje je współczesny, materialistyczny i racjonalny świat Zachodu. Dziś sztuki dywinacyjne są czymś bardzo głębokim w swej istocie, nad wyraz prawdziwym i wiarygodnym. Trzeba też przyznać, że w ostatnich latach coś jakby drgnęło na korzyść psychotroniki i sztuk dywinacyjnych.

Czym więc są karty Tarota, I Ching, czy kamyki run? To tylko atrybuty w rękach osoby sensytywnej, które ułatwiają przekazanie pewnych informacji (jako nośniki tej informacji). Mogą także być pomocne w kontakcie czytającego z jego własną podświadomością lub opiekunem duchowym (podobnie jak wahadło dla radiestety), który podczas dywinacji przekazuje nam odpowiedzi na nurtujące nas problemy i pytania. Karty tarot to narzędzie podświadomości (i tej części nadświadomej, tej wyższej) umysłu wewnętrznego, która przekazuje nam informacje za pomocą pewnych symboli kart.

Istotą całej praktyki dywinacyjnej jest pewien głęboki stan skupienia (inny stan świadomości i pustka umysłu) zarówno czytającego psychotronika, jak i pytającego / klienta. Ten stan skupienia, powoduje że, przekaz intuicyjny wypływa z poziomu nadświadomego i podświadomego do poziomu świadomego tarocisty. Skupiając się na określonym problemie, sprawie, czy pytaniu tarocista wchodzi w pewien stan skupienia  (transu, medytacji), podczas którego istnieje możliwość połączenia się z wiedzą wewnętrzną, ze źródłem, z ukrytą wiedzą.

W trakcie wyciszenia, odpowiedniego stanu umysłu tarocista łączy się z ukrytą wiedzą, ma zdolność poznania informacji, zdolność odbioru pewnej, nieznanej mu wcześniej, ukrytej wiedzy, czy odczuć. Odpowiednie nastawienie umysłu tarocisty również umożliwia mu telepatyczną więź z podświadomością pytającego / klienta. Z tej samej wiedzy korzystają jasnowidzący, jasnosłyszący, wizjonerzy. Ale przeciętny człowiek nie umie tak jak oni bezpośrednio jej odebrać.

Potrafi, umie to natomiast odebrać podświadomość osoby sensytywnej. Ona to sterując podczas transu / skupienia rękami tasującymi karty, rzucającymi patyczki I Chinga czy run, powoduje, że układają się one w określonym porządku. Wszystkie takie układy posiadają określone dla przyjętej metody dywinacji interpretacje. Podświadomość tarocisty zna te interpretacje, symbolikę kart i dlatego tak manewruje jego rękami w czasie tasowania, aby powstał taki układ (wraz z jego interpretacją), który pasuje do tego, co powinno być przekazane pytającemu klientowi. Jednocześnie skupienie się klienta na swoim problemie, czy sprawie powoduje, że tarocista odbiera podświadomie / telepatycznie to wszystko, co klient czuje, myśli, to co wie, a co jest potrzebne do wykonania odczytu i połączenia tego z faktami obiektywnymi.

Kolejnym krokiem dywinacji jest interpretacja powstałych układów. W niektórych metodach każdy układ ma swoją odpowiedź. W wielu zaś, np. w Tarocie potrzeba dużej wiedzy, wrażliwości i intuicji, aby ów układ rozszyfrować. Poprzez odpowiednie skupienie tarocista może sięgać do właściwych odpowiedzi. Umożliwia mu to jego podświadomość, która wcześniej dokonuje analizy układu i poprzez swoje narzędzie (intuicję) przekazuje odpowiedź odczytującemu układ. Powstały układ np. kart, powinien być zinterpretowany w określony sposób. Jednak dobry tarocista często i tak skorzysta bardziej ze swej intuicji niż ze standardowych interpretacji, choćby nawet zaprzeczał temu dany układ naszych przykładowych kart.

Czy wobec tego czynność dywinacji (bez różnicy na typ) jest medytacją? Bez wątpienia tak, bo tak jak w medytacji wymaga się tu dużej koncentracji na temacie, odizolowania się od wpływów zewnętrznych oraz umożliwia odbiór tych informacji, których nie zna nasza świadomość. Jest więc wniknięciem w siebie, jest wyciszeniem, jest analizą, jest pytaniem i odpowiedzią.

Jakie warunki muszą być spełnione, aby odczyt miał szansę prawdomówności ? Przede wszystkim wyizolowanie problemu, który nurtuje klienta oraz całkowite skupienie uwagi na tym problemie, czy sprawie i to zarówno klienta jak i tarocisty.

Do kart tarota zwracamy się zawsze z pewną powagą i intencją. Intencją poznania tej wiedzy, która nas interesuje (na którą to wiedzę oczekujemy). Dlatego, aby uzyskać wiedzę od kart tarota, należy przygotować sobie pewne pytania, określić sprawy, które chcemy poznać, wyjaśnić, poruszyć, czy to na sprawy obecne, przyszłe, czy przeszłe. Ponadto wskazany jest spokój wewnętrzny i wyłączenie świadomości, która mogłaby przeszkadzać w interpretacji. Wskazane jest wzajemne zaufanie obu stron biorących udział w seansie oraz ich otwarcie na odpowiedź.

Zdać sobie też należy sprawę, że na niektóre pytania (do tarota) w danym momencie nie można uzyskać odpowiedzi. Może to wynikać z bardzo różnych czynników. Należą do nich np. naruszenie bezpieczeństwa wewnętrznego klienta, ujawnienie faktów całkowicie niezrozumiałych lub uniemożliwiających klientowi intuicyjny wybór drogi postępowania, brak porozumienia między klientem a tarocistą (klient roszczeniowo, wrogo nastawiony do tarocisty).