Niech każdy sam odpowie sobie na pytanie, czy potrzebuje raczej ośmiu, czy raczej dwunastu godzin dziennie, by zaspokoić swoje potrzeby i niech sam wysunie wnioski z porównania czasu pracy. Nie namawiam, by przeprowadzić się do lasu i żyć w grupach łowiecko-zbierackich. Są jednak ludzie, którzy modyfikują swój styl życia biorąc za wzór właśnie tradycyjne plemiona. Do takich osób należy szukający pierwotnej duchowości dziennikarz Geseko von Lüpke, autor książki „Dawna mądrość na nowe czasy”.
Geseko von Lüpke wśród tradycyjnych plemion szuka mądrości, która mogłaby pomóc ludziom zagubionym w materialistycznym świecie. Od wielu lat spotyka się z uzdrawiaczami i szamanami z całego świata. Jego książka to zbiór 17 wywiadów, w których próbuje znaleźć recepty tradycyjnych kultur na takie nowoczesne problemy jak: kryzysy finansowe, zanieczyszczenie środowiska czy indywidualne depresje i załamania.
Wśród bohaterów jego książki znajdziemy: inuckiego szamana z Grenlandii, uzdrawiacza z peruwiańskiej Amazonii, kapłankę Majów, południowoafrykańskiego songoma, koreańską szamankę tańca i wiele innych postaci, które dzielą się mądrością wielu pokoleń swoich przodków. Poniżej tylko dwanaście mądrości, które łączy szacunek dla własnych korzeni i wszystkich żywych istot – postawa, które może przynieść nam wszystkim pomyślność.
Pamięć o przodkach – Stosunek do starszych i pamięć o przodkach to pierwsza lekcja, jakiej udzielają szamani na całym świecie. To, że kochamy starszych, służy bardziej nam niż nim. To, że możemy być blisko nich jest ogromną wartością. Szacunek należy się również zmarłym. Aby okazać im wdzięczność można „skorzystać” z buriackiej tradycji ozdabiania drzewa życia (brzozy), które przypomina ozdabianie drzewka bożonarodzeniowego. „Prezenty” wieszane na drzewie dla przodków symbolizują naszą pamięć i szacunek. Według mongolskiej tradycji umieranie to stawanie się niebem. Szamani wierzą, że przodkowie są wśród nas. Dlatego powrót do korzeni, wdzięczność i szacunek w stosunku do ludzi, którzy budowali naszą teraźniejszość, „przywrócenie przodków w nas samych” skutkuje naszym uzdrowieniem. Przodkowie reprezentują swoistą, wewnętrzną energię człowieka. Kiedy szamani mówią o przodkach, to trochę tak jakby mówili o nowoczesnej kategorii podświadomości.
Siła opowieści – Ludzie piszą dziś tysiące książek na każdy temat, których nikt nie czyta. Szamani od wieków opowiadają te same opowieści, przekazując mądrość, która pomaga dobrze przeżyć życie z szacunkiem dla przyrody i innych ludzi. Szamani doskonale znają uzdrawiającą moc opowieści, magię i siłę słów. Przekazują żywą tradycję – starą wiedzę i niezmienne przekazy. Uczą, że język zawsze odzwierciedla przeszłość. Wystarczy usiąść w kręgu, wśród i bliskich i zacząć opowieść. To czego potrzebujemy, to usłyszeć nawzajem swoje historie. Odzyskać czas i przestrzeń. Według szamanów, kiedy nie mamy już niczego do opowiedzenia, jesteśmy jak korzenie umarłego drzewa a ci, którzy nie opowiadają historii są martwi…
szamanizm
Bliskość serc – Jednym z podstawowych zadań szamanów jest roztopienie lodu w ludzkich sercach, dlatego przekazują oni wiedzę o pierwotnej mocy otwartego serca. Niewiele jest dzisiaj ludzi, którzy potrafią wziąć się w ramiona i po prostu poczuć; niewiele jest ludzi, którzy pozwalają sobie na wzruszenie. Współczesny człowiek jest tak bardzo uwikłany w struktury, że nie ma w nim miejsca na spontaniczność, ceremonię czy na śmiech prosto z serca. Najwyższym celem według szamanów jest wewnętrzne przebudzenie. Każdy ma w sobie potencjał samo przebudzenia a uzdrowienie zaczyna się od rozgrzania serca. Szamani uczą, że najdłuższa podróż jaką mamy do odbycia to podróż z głowy do serca. Aby służyć ludziom, trzeba też odbyć drogę powrotną. Aby się dobrze czuć potrzebujemy pocieszenia duszy i otwartego serca. Granice z którymi mamy dziś do czynienia to nie mury oddzielające różne kultury ale ograniczenia duchowe uniemożliwiające transformację człowieka w ogóle. Aby wrócić do własnego serca warto spróbować pracy z intencjami, która działa jak energetyczne lekarstwo.
Kosmologia – „Prymitywne” kultury mają zadziwiająco podobne sposoby widzenia świata. Według szamanów wszystko, co istnieje w przyrodzie jest żywe, ma dusze. Każdy człowiek ma w sobie wewnętrzny kosmos. Słońce daje nam siłę i ochronę. Księżyc jest źródłem mądrości, porad i pomocy. Wszystko, co żyje jest wypełnione energią. Przestrzeń wypełniona jest wzajemnymi powiązaniami bez konkretnej struktury. Naturalny krajobraz jest naturalnym ciałem bogini a Natura jest świętością. W wielu tradycjach występuje trójdzielny podział świata na świat podziemny, świat środkowy i świat nieba. Niezwykle ważna jest też koncepcja drzewa życia (po której szamani wspinają się i schodzą w dół). Ważna jest też koncepcja czterech kierunków świata i czterech żywiołów. Cztery kierunki to kosmologiczna mapa świata, która uczy nas o upływającym indywidualnym życiu między urodzinami i śmiercią. Tam gdzie spotykają się cztery kierunki, oś świata łączy niebo z ziemią (drzewo życia).
szamanizm krąg
Natura – Troska o Naturę jest również wspólna wszystkim tradycyjnym plemionom. Szamani na całym świecie domagają się od nas opieki nad naszą wspólną Planetą. Ziemia, Woda, Powietrze, Rośliny i Zwierzęta – przekazują nam naukę o powrocie do zdrowia, od której nie możemy się odwracać. Natura to wielka siła, to nie tylko wiatr przynoszący chłód, to również huragan. Stare sposoby współistnienia ludzi z naturą znane starym kulturom umożliwiają lepszą, szczęśliwszą i pełniejszą egzystencję. Życie „dzikich” biegnie wolniej, ich puls jest wolniejszy, nie mają zaplanowanego życia. Jeśli nie znajdziemy powrotnej drogi do Natury, my i nasza planeta nie przeżyjemy. Musimy z szacunkiem odnosić się do natury a szacunek do natury powinien wpływać z nas samych.
Kobiecość – Szamańska mądrość prowadzi do matriarchalnego spojrzenia na świat, przy czym matriarchat nie jest rozumiany jako odwrotność patriarchatu. Najważniejszy jest krąg życia, równość wszystkich istot i wzajemne uzupełnianie się. Matriarchat uczy, że największy potencjał paradoksalnie mamy wtedy kiedy jesteśmy otwarci i bezbronni. Gdy kobieta wkracza w cykl księżycowy jest otwarta i bezbronna, a z drugiej strony cała jej istota przygotowuje się na przyjęcie czegoś nowego – cokolwiek by to nie było. Jeśli uprawia seks, może nawet powstać nowe życie. W okresie największej bezbronności jest najsilniejsza i najbardziej twórcza. A energia ta jest najpotężniejsza, gdy kobieta krwawi. Wtedy wylewa się z niej wszystko. Wtedy jest najbardziej bezbronna i najbardziej twórcza. Cykl księżycowy kobiety należy traktować z szacunkiem, aby użyć jej siły do stworzenia przestrzeni dla narodzin i zmian.
szamanizm
Cień, ból i smutek – Zmiana duchowości nie jest możliwa bez przejścia przez ciemny tunel transformacji. Tylko wtedy, gdy zmierzymy się z własnym cieniem jesteśmy gotowi wyprostować się i iść do przodu, wiodąc godne życie. Aby zyskać coś cennego, trzeba zawsze coś stracić. Przestrzeń dla smutku i zmartwień, której tak potrzebujemy zniknęła ze współczesnego świata. Musimy ją odzyskać. Szamańska mądrość głosi, że rany, które nam zadano są futerałem na złoto, które nosimy w sobie. Zmiana strachu w miłość jest możliwa. Choroby i kryzysy umożliwiają nam zrozumienie ludzkiej psychiki. Aby przejść kryzys i ciemne noce duszy należy ożywić to co martwe, rozpuścić trudne emocje, przemienić je w nową, czystą energię. Nasze ciało pogrąża się w głębokim żalu, kiedy człowiek nie akceptuje siebie w całości, choroba zaczyna się wtedy, kiedy dusza człowieka jest głodna, kiedy cierpi z powodu braku kreatywności. Ci, którzy oddzielają jakąś część siebie – umierają.
Krąg – Idea, że wszyscy jesteśmy rodziną jest współczesnemu światu zupełnie obca. Nasi przodkowie wiedzieli, że każdy musi dać z siebie to, co najlepsze aby wszyscy mogli przetrwać. Jesteśmy powiązani energią z wszystkim wokół, nie tylko z ludźmi, ale z całą naturą, która tworzy Krąg Życia. Okrąg to życie, całe nasze ciała są okrągłe i pełne życia. Droga kręgu polega na wzajemnym szacunku i wsparciu. W kręgu nie ma góry ani dołu, bogactwa ani biedy, siły ani słabości. Wszyscy się wzajemnie cenią. Pierwszą zasadą kręgu jest szacunek, który należy się w równej mierze każdemu, gdyż każdy jest w swej istocie święty. Krąg wyklucza władzę jednych nad drugimi. Nie ważne kto ma racje, dlatego pierwotne ludy spotykają się w kręgu, zbierają nowe informacje, poszerzają granice postrzegania i własne horyzonty.
Wdzięczność – W postawie wdzięczności chodzi o to, by zawsze czuć wdzięczność dla wszystkich członków naszej rodziny: minerałów, roślin, zwierząt. Wtedy życie staje się bogatsze; zamiast skupiać się na problemach, zaczynamy dostrzegać łaskę i przychylność życia – widzimy świat z szerszej perspektywy.
szamanizm
Wewnętrzna zmiana - Ludzie szukając duchowej pomocy, nieustannie pragną czegoś wyjątkowego, jakby tylko, kiedy wezmą udział we właściwym rytuale i przełkną odpowiednie substancje – mieli zyskać siłę potrzebną do zmiany. Nie można redukować duchowej ścieżki do problemu osobistej mocy. Nie chodzi o moc. Duchowa ścieżka jest ścieżką całego życia. Każdy dzień jest życiową podróżą. Szamani uczą, że każda dusza ma własną mądrość i wie czego potrzebuje, dlatego uczą rozpoznawać wewnętrzny głos i osobiste powołanie podczas długiej wędrówki życia, byśmy w końcu mogli stać się tym, kim naprawdę jesteśmy.
Od koncentracji wyłącznie na sobie do współczucia wobec wszystkich innych. Szamani całego świata uważają, że jeśli się nie zmienimy, zniszczymy Ziemię, naturę i samych siebie. Dziś nie jesteśmy wolni, nie jesteśmy równi i nie jesteśmy sobie bliscy. Dlatego zachęcają do działań prospołecznych i proekologicznych, które osłabiają system. Być może jeśli zaczniemy, tak jak chciał Ghandi sami produkować to, czego potrzebujemy do życia, odzyskamy własną moc.
Poza sceptycyzmem – Człowiek Zachodu uważa, że sceptycyzm jest wielką siłą. Trudno dotrzeć do niego z jakąkolwiek prawdą. Zbyt ceni racjonalny umysł, ignorując potrzeby twórczej intuicji. Zachód to racjonalność, sceptycyzm i strach. Szamanizm to duchowa jasność, wzmożona koncentracja i wewnętrzna wolność.
Wszystkie kultury szamańskie (a kultura szamańska jest kulturą światową) znają „vision quest” (rodzaj samodzielnego odizolowania w naturze), krąg uzdrawiania i cztery kierunki. Skąd pochodzi wiedza szamanów?
Pierwsi szamani nie mieli nauczycieli; szamanizm narodził się z cierpienia, z chęci bycia razem z naszymi zmarłymi. Szamanizm to komunia z tym co niewidzialne. To zbiorowa prawiedza ludzkości o naturze i duchowości. Fundamentem szamanizmu są techniki wychodzenia z ciemności, pozbywania się cienia. Szaman to olbrzym w sprawach duszy i ducha. Jego rolą jest przewodzenie a przewodzenie jest jak laska, która nie mówi nikomu dokąd ma iść, ale pomaga jedynie dojść.
Książka: Dawna mądrość na nowe czasy. Rozmowy z uzdrawiaczami i szamanami XXI wieku; Geseko von Lüpke;
źródło: http://www.blowminder.com/2015/08/12/szamanizm/?fbclid=IwAR0a5SEQfgirBOdwfO7ppH6xynlHsIZ5xVTkVZJLOrHB7SX3pbv0Z-Tbt8M
No hay comentarios:
Publicar un comentario