Stare dusze

Czy wiesz, że astrologia wyróżnia cztery ostatnie znaki zodiaku, w których najczęściej może zamieszkać stara dusza? 

Stare dusze mają w sobie wiekową mądrość zdobytą w poprzednich wcieleniach. Wyróżnia je głębia, rozwinięta duchowość oraz intuicja zaprzeczająca logice. Stare dusze cechuje pewien rodzaj świadomości, jaki przejawia się w zachowaniach tych osób.  Stare dusze żyją w bliskim połączeniu ze Wszechświatem.

Powszechnie uważa się, że stara dusza jest kimś, kto przeżył wiele przeszłych wcieleń, co czyni go mądrym ponad jego lata. Chodzi o inteligencję duchową, która ma mało wspólnego ze światem materialnym. 

Stare dusze zwykle wyróżniają się w tłumie swoim wyglądem, przekonaniami i ponadczasowym wdziękiem. Zeszły na ten świat nie tylko po to, żeby nadal pracować nad swoją karmą. Przede wszystkim kierują się misją, aby ulepszać nowoczesną rzeczywistość lub wnieść jakąś wartość do życia młodych pokoleń. 

Stara dusza to osoba, która wykorzystuje przeszłość do kształtowania przyszłości. Jej boska wrażliwość i mądrość inspiruje pokolenia. To warto wiedzieć!

Czy jasnowidzenie jest faktem?

Od zarania dziejów, we wszystkich kulturach, można znaleźć doniesienia o wizjonerach i jasnowidzach. Wizje szamanów, Pytia Delficka, widzenie duchów, wypowiedzi proroków itp., itd. To nie może być przypadek, że tylu ludzi niezależnie od siebie stwierdziło, iż można „widzieć bez zmysłów”, przeczuwać przyszłość i mieć kontakt ze zdarzeniami, nie uczestnicząc w nich bezpośrednio.

Istnieją zdarzenia, których nie da się wyjaśnić inaczej niż przez jasnowidzenie. Na przykład jasnowidz często nie chce, aby mówiono mu cokolwiek o zaginionej osobie, ale potem jego wizja jest trafna. Wystarcza mu zdjęcie lub przedmiot należący do zaginionego. Gdy odczytuje w swojej wizji opisując wygląd miejscowości, obok której leżą zwłoki utopionej zaginionej, musi widzieć dokładny obraz tego miejsca.

Jednak niektóre wyjątkowe osoby mają tak wiele trafnych wizji, że naiwne jest tłumaczenie tego przypadkiem. One muszą widzieć coś więcej niż tylko własne wyobrażenia. Gdy odkrywają miejsce ukrycia zwłok, wpatrując się jedynie w zdjęcie zaginionej osoby, działa tu szósty zmysł.

Jasnowidz odkrywa zwłoki właśnie w rzece, a nie na pustkowiu, zakopane w lesie czy w tysiącu innych możliwych miejsc. To nie może być przypadek ani wnioskowanie! Dlaczego ukazała mu się właśnie rzeka, a nie jakiś inny krajobraz? Jasnowidz jest wyposażony w szósty zmysł, dzięki któremu „widzi” lub czuje ślady, jakie pozostawiają różne zdarzenia.

Przyjrzyjmy się też w takim razie rzetelnym naukowym eksperymentom. Dowodzą one, że niektórzy ludzie wyposażeni są w zdolność jasnowidzenia, skoro udaje się im rozpoznać na przykład wylosowane karty znacznie częściej, niż gdyby rządził tu przypadek.

Wizje jasnowidzów są  często niemożliwe do przewidzenia. Albo się pojawiają, albo nie i medium nie ma na to wielkiego wpływu. Dlatego w warunkach laboratoryjnych ten sam jasnowidzący raz ma bardzo dobre rezultaty, a kiedy indziej mizerne. Nauka nie jest przygotowana do badania tego typu zjawisk. To, że coś zdarza się rzadko i jest nieprzewidywalne, nie oznacza przecież, że nie istnieje!

Jest wielu ludzi, którzy nie wierzą w jasnowidzenie, a jednak ze zdumieniem odkrywają, że ukazały się im obrazy, które mówiły coś bardzo ważnego. Są zaskoczeni zbieżnością swoich wizji z faktami, nie chcą uwierzyć, że posiadają dar, a nawet się go boją. To dowód na to, że doświadczają sił poza sobą, niezależnie od ich woli czy pragnienia.

Czy jasnowidzenie można uznać za fakt? Wielu ludzi nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Wielu innych pozostaje jednak sceptykami. Zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy mają potężne argumenty na poparcie swoich przekonań. Spory i konflikty w tym temacie na pewno nie pomagają w poznaniu zdolności jasnowidzenia. 

Jasnowidzenie a prekognicja

 Kilka lat temu policja zwróciła się do mnie o pomoc w odnalezieniu zaginionej kobiety. Dostałem jej zdjęcie. Żadnych więcej informacji nie chcę, bo one zniekształcają wizje. Tego dnia próbowałem się skupić, ale nie przychodziły żadne obrazy. Odpuściłem sobie tą sprawę. Po kilku dniach tak się złożyło, że jechałem wieczorem pociągiem do Warszawy i w moich myślach spontanicznie włączyła się ta sprawa. Zacząłem nagle rozmyślać o zaginionej osobie. Odszukałem zdjęcie i dotykiem próbowałem wyczytać z jej fotografii. Nagle ukazał mi się malowniczy obraz z wygiętą rzeką, pochylonymi brzozami i drogą, która biegła niedaleko. Wiedziałem, że ciało kobiety leży w tej rzece. To była wiedza, takie odczucie.

Na drodze stał znak zamazany sprejem / napisem, ześrodkowałem uwagę, aby odczytać kształt, kolor i udało mi się odczuć i opisać wygląd znaku. Policja stwierdziła potem, że opis miejsca był bardzo dokładny, bez trudu odnaleźli ten charakterystyczny znak i wskazane miejsce i ciało. Komendant powiedział mi, że bez moich wskazówek nikomu nie przyszłoby do głowy, aby szukać w tamtym miejscu.

Tak mógłby być opisany akt jasnowidzenia, czyli akt jasnego widzenia tego, czego inni zobaczyć bez pomocy zmysłu wzroku nie są w stanie.

Aby zobrazować to ...  jasnowidzenie ma miejsce tylko wtedy, gdy ktoś odczytuje na przykład jaka jest aktualna pogoda lub jaka była wczoraj, albo jakie są warunki w miejscu, które wskazano mu na mapie i został proszony o powiedzenie co odczuwa.

 
Akt jasnowidzenia nie jest aktem widzenia zdarzeń i sytuacji w przyszłości.

Zdolnością widzenia przyszłości jest prekognicja. Przewidywaniem przyszłości zajmują się wizjonerzy a nie jasnowidze!

Prekognicja czyli przewidywanie / przeczuwanie przyszłych wydarzeń jest najlepiej potwierdzone spośród wszystkich zjawisk paranormalnych – telepatii, telekinezy, czy innych. Dlatego też badacze nie zbierają już dowodów istnienia prekognicji – jest ich bowiem wiele. Obecnie starają się określić warunki, w jakich ujawnia się ona najlepiej. Co sprawia, że niektórzy ludzie i niektóre okoliczności nasilają zdolność widzenia przyszłości?

My wszyscy potrafimy przewidywać bez trudu. Na przykład, że każdy człowiek kiedyś umrze. Po nocy nadchodzi dzień. A z ciemnych chmur zacznie się duża ulewa. Przewidywanie przyszłości na podstawie wiedzy i logicznego myślenia często może sprawiać wrażenie zdolności paranormalnych. A prawdziwa prekognicja to jednak coś więcej niż tylko umiejętność wyciągania logicznych wniosków. To szczegółowa wizja lub przeczucie przyszłego zdarzenia, którego nie da się logicznie przewidzieć.

Na przykład 14 lat przed katastrofą Titanica mało znany pisarz Morgan Robertson w opowiadaniu „Wrak Tytana” opisał fikcyjny statek.

Miał on identyczną liczbę kominów, śrub, turbin i podobne wymiary jak prawdziwy Titanic, był najnowocześniejszym, największym i najbardziej luksusowym parowcem, a w dodatku – tak jak on – podczas podróży z Anglii do USA zderzył się na północnym Atlantyku z górą lodową (także w kwietniu). Następnie zatonął z prawie wszystkimi pasażerami, gdyż na okręcie było zbyt mało szalup ratunkowych. W zasadzie gdyby nie nazwa (Titanic – Tytan) wszystko zgadzałoby się co do joty.

W przedwojennej Warszawie zaś opowiadano historię, jak to inżynier Stefan Ossowiecki w 1923 roku, siedząc w gabinecie przy ul. Trębackiej 11, przewidział dramat czterech żołnierzy 30. Pułku Piechoty, jaki chwilę później miał się rozegrać się na brzegu Wisły. Wizjoner wybiegł z gabinetu, rzucił się na ratunek. Dotarł na miejsce w chwili, gdy żołnierze zaczęli tonąć. Trzech z nich udało mu się uratować... Właśnie w takich konkretnych wizjach (jeśli to były wizje, bo mogły to być przeczucia) możemy doszukać się elementów widzenia przyszłości - prekognicji.

Zaufaj przeczuciu! Wszyscy potrafimy przewidywać przyszłe zdarzenia. Nawet zwierzęta posiadają tą zdolność, bo ufają swoim przeczuciom.