Jak wyostrzyć intuicję

Jak wyostrzyć intuicję? Kilka praktycznych sposobów. Intuicja to proces myślowy, który skupia się na szybkim dopasowaniu sytuacji do znanych już szablonów i zależności. Nie jest to siła nadprzyrodzona – to kanał dostępu do podświadomości, dzięki któremu odbieramy w odpowiednim momencie przeczucia. 

Tak naprawdę, jest to analiza na poziomie podświadomym, która pozwala nam łatwiej przejść przez życie. Intuicji nie można kontrolować, można jedynie zdecydować, czy będziemy jej słuchać, czy też nie.

Słowo intuicja kalka ze średniowiecznej łaciny – intuitio, czyli przeczucie, podszept.

Każdy z nas posiada intuicję. Nie każdy jednak z niej korzysta. Intuicja jest swego rodzaju umiejętnością rozumienia siebie, emocji własnych i innych. Intuicja daje o sobie znać w bardzo subtelny sposób – poprzez przeczucie, olśnienie, pomysł, wrażenie, że zdarzy się coś nieprzyjemnego; poczucie, że stanie się coś, na co nie jesteśmy przygotowani. Możemy mieć wrażenie, że coś wisi w powietrzu, że pewność przyszła do nas nie wiadomo skąd, albo, że już kiedyś byliśmy w podobnej sytuacji.

Intuicja to bardzo przydatne narzędzie, które sprawdza się nawet w codziennym życiu. Wewnętrzny głos może nas naprowadzać na prawidłowie rozwiązania i odciągać nas od tych, które nie są dla nas w żaden sposób dobre.

Powodem, dla którego ludzie przestali kierować się intuicją jest to, że bardzo często nie idzie ona w parze z rozumem – rozwiązania, które ona podpowiada idą prosto z serca, a więc bardzo często wydają się być irracjonalne i pozbawione sensu dla kogoś, kto myśli logicznie. Ciężko jest zaufać przeczuciu, kiedy wydaje się ono totalnie przeczyć temu, co mamy w głowie, i temu na czym opiera się nasza wiedza i doświadczenie. Intuicja jest problematyczna dla realistów twardo stąpających po ziemi, bo kto to widział, żeby podejmować nieracjonalne decyzje?

Intuicja. Jak pozwolić dojść do głosu intuicji?

Świadomie poproś o radę. Odejdź od logicznego myślenia i pozwól na to, aby twój głos wewnętrzny miał przestrzeń. Nie rób nic, aby rozwiązać problem w logiczny i uporządkowany sposób, kierując się doświadczeniem i możliwościami. Usiądź, wyraź intencję – opisz swój problem i otwórz się na to, aby rozwiązanie przyszło do ciebie samo. Oddychaj, zrelaksuj się, odsuwaj od siebie negatywne myśli i lęk. Intuicja to kopalnia kreatywnych rozwiązań, dlatego pozwól jej przedstawić kilka takich, które będą dla ciebie najlepsze. Musisz być otwarty i przestać denerwować się istniejącym problemem. Musisz WIEDZIEĆ, że rozwiązanie już do ciebie idzie.

Miłość do siebie i bliźnich. Zdecydowanie łatwiej jest nam podążać za wewnętrznym głosem, kiedy kochamy siebie i zwracamy uwagę na swoje potrzeby. Kochanie innych również ułatwia nam pokochać siebie – tak zwane współodczuwanie to partnerka intuicji. Kiedy czujemy miłość, dajemy miłość i dostajemy miłość, łatwiej możemy się wsłuchać w siebie. Dlatego najpierw poczujmy, a potem słuchajmy.

Pytania kwantowe. Pytania, które pobudzają intuicję i rozrzedzają zastaną energię. Zadając je, podświadomość mimowolnie szuka odpowiedzi. Więcej o kwantowych pytaniach wraz z przykładami takich, które warto zadawać sobie każdego dnia, przeczytasz tutaj. Odpowiedź, podpowiedź lub rada, pojawia się w różnych formach: zbiegi okoliczności, przeczucie, słowa, piosenki, zasłyszane dialogi czy fizyczne odczucia.

Zasada pierwszej myśli. Intuicja to ta pierwsza myśl, która pojawia się zanim zaczniemy analizować i oceniać wszystkie punkty za i przeciw. Bądź wyczulony na pierwsze doznanie jakie się w tobie pojawia – względem nowych sytuacji, nowych osób, nowych rzeczy.

Medytuj. Medytacja i powolne, głębokie oddychanie oczyszczają kanały przepływu intuicji. Staraj się jak najczęściej medytować i podczas medytacji obserwować siebie – czy pojawiają się przebłyski intuicji? Jeśli tak, to czego one dotyczą? Więcej o medytacji przeczytasz tutaj.

Rób burzę mózgów, tyle, że w pojedynkę. Przy podejmowaniu decyzji rozpisz sobie wszystkie pomysły, które przychodzą ci do głowy. Niech to będzie wszystko, co jest pozbawione logiki i racjonalizmu. Pisanie stymuluje kreatywność i twórczy umysł, a także otwiera intuicję. Po takim kilkuminutowym seansie, prześpij się z pomysłem i ustal ze swoim umysłem, że najlepsze rozwiązanie dla ciebie pojawi się następnego ranka.

Obserwuj siebie w kontaktach z innymi. Zwracaj uwagę na to, czy przebywanie w pobliżu kogoś wysysa z ciebie energię, czy może wręcz przeciwnie, ładuje cię? Jeśli nie czujesz się najlepiej w otoczeniu pewnych osób to możesz być pewien, że intuicja ma ci coś do przekazania.

Musimy pamiętać, że intuicja działa zawsze, bez względu na to czy w nią wierzymy i czy jej używamy, czy też nie. To już nasza w tym głowa, aby dobrze z nią pracować, zrobić jej przestrzeń i usłyszeć co ma do powiedzenia. Jeśli następnym razem będziesz na skraju życiowych dróg, pozwól jej doradzić – kierowanie się wewnętrznym głosem z poziomu serca jest czymś, czego nie wymyśli lepiej nawet najbardziej racjonalny i logiczny umysł.

Źródło: https://akademiaducha.pl/intuicja/?fbclid=IwAR3XnGETKvqh5Jyu9o3bZzhWE4xg6bVd_F1l0WqrqHl2Reho_gpM0dxDhOU

Troista struktura umysłu. Czym jest świadomość, podświadomość i nadświadomość? 

Zacznij korzystać z mocy podświadomości, która poniżej opisana została ogólna charakterystyka umysłu podświadomego – to, co się w niej znajduje (przekonania, wzorce, programy) wraz z podstawowymi sposobami komunikacji z nią, oraz tym, jakie korzyści może przynieść świadoma praca z naszą nieświadomą częścią umysłu.

Przedstawiamy podstawową charakterystykę podświadomości -  co się w niej znajduje, jak funkcjonuje, i co jest jej zadaniem. Jednak równie ważnym jest też poznanie zasad funkcjonowania świadomości i nadświadomości, które wraz z podświadomością, tworzą naczynie połączone działające w ciągłej korelacji i współpracy. By wykorzystać moc podświadomości, koniecznym jest nauczyć się pracować z każdym z tych poziomów umysłu, bo dopiero ich synergia i harmonijna praca sprawia, że wykorzystujemy w pełni swój fizyczny, umysłowy i duchowy potencjał.

Świadomość, podświadomość i nadświadomość tworzą razem JAŹŃ, którą jesteśmy.

Świadomość:

• Umożliwia funkcjonowanie w świecie ludzkim.

• Komunikuje się z innymi.

• Zbiera świadome informacje z otoczenia. Robi to jednak w ograniczony sposób, gdyż może jedynie rejestrować kilka elementów rzeczywistości jednocześnie, przy czym uwagą obdarzyć jest zdolna tylko jedną rzecz (czynność) na raz (podzielność uwagi to mit – tak naprawdę chodzi o zdolność szybkiego przełączania uwagi z jednego elementu na drugi).

• Na poziomie świadomym kreujemy siebie, swoje postawy, zmieniamy osobowość, decydujemy co chcemy robić (podejmujemy decyzje), co przyjmujemy, a co odrzucamy.

• Posiada wolną wole.

• Ucząc się nowych rzeczy angażujemy świadomość, gdy robimy coś nawykowo działa podświadomość.

• Świadomość potrafi oceniać i porównywać. Robimy to bardzo często. Dzięki temu wiemy, co dla nas dobre, a co niekoniecznie. Kiedy docierają do nas bodźce ze świata zewnętrznego, zazwyczaj podlegają one ocenie i interpretacji. To właśnie zadanie świadomości. Zobaczyć, porównać i uświadomić sobie.

• Jest praktycznie pozbawiona pamięci. Działa w teraźniejszości.

• Nie ma przyzwyczajeń. Reagując korzysta z programów podświadomości.

• Nie odczuwa. Natomiast potrafi myśleć logicznie, rozwiązywać zadania, określać i nazywać przedmioty.

• Działa w czasie. Rozróżnia przeszłość, przyszłość i teraźniejszość nadając im znaczenie (czas psychologiczny).

Podświadomość:

• Nie ma własnej woli. Nie ocenia. Nie analizuje. Działa wg tego, czego została nauczona. Można ją przyrównać do komputera, który potrafi doskonale organizować, przetwarzać informacje i wykonywać polecenia. Jednak bez polecenia jest bezużyteczna. Nie krytykuje, wykonuje wszystkie polecenia świadomości. Dlatego niektórzy sądzą, że podświadomość sama w sobie jest idealna. To prawda, działa doskonale, tylko nie zawsze ma wprowadzone doskonałe programy.

• Nie ocenia tego co odbiera, jednak słucha uważnie świadomości. Świadomość mówi, jakie zdarzenia są ważne, a jakie nieważne. I właśnie w ten sposób podświadomość stopniuje wartość rzeczy i zdarzeń w pamięci. Ważne dla świadomości jest to, co jest „mocne”, czyli robi wrażenie. To najczęściej zapada mocno w pamięć. Rzeczy uznane za nieważne i mało istotne, są w pamięci, jednak trudno je sobie przypomnieć i nie wpływają zbytnio na zachowanie, ponieważ przy ich zapamiętywaniu, było mało energii. Inaczej sprawa ma się z szokującymi wydarzeniami. Przy takich wydarzeniach energii emocjonalnej i fizycznej jest bardzo dużo (i to niezbyt pozytywnej energii, jednak silnej). Dlatego takie zdarzenie jest uznawane przez podświadomość za „ważne”, i wpływa znacząco na późniejsze działania podświadomości. Przykładowo szok potrafi spowodować głęboki uraz i traumę nierzadko trwająco całe życie.

• F.Long (pierwszy propagator Huny w zachodnim świecie) przyrównał system pamięci do sieci pajęczej, po której porusza się podświadomość. Wszystkie zdarzenia są jak muchy. Jedne większe, inne mniejsze. Jedne są ciężkie inne lekkie, jednak wszystkie są w tej samej sieci. Nie ważne jest kiedy się działa dana rzecz, ważne jest, czy jest duża.

• To wielki magazyn pamięci, który zapamiętuje wszystkie nasze doświadczenia, wspomnienia, przeżycia, uczucia i emocje z nimi związane. Przechowuje dosłownie wszystko czego doświadczyliśmy, nawet jeśli świadomie tego nie zarejestrowaliśmy.

• Jest odpowiedzialna za odczuwanie – fizyczne i emocjonalne. Dzięki niej czujemy radość, podniecenie, strach, ból, łaskotanie. Uczucia są zależne od programów jakie posiada.

• To baza przyzwyczajeń, nawyków, programów, przekonań, które zostały w niej zakodowane. Ma to swoje źródło w obejrzanych filmach, przeczytanych książkach, przeprowadzonych rozmowach, sposobie wychowania, kulturze itp.

• Podświadomość boi się zmian, czuje się bezpiecznie w programach (przekonaniach), które dobrze zna, nawet jeśli są niekorzystne.

• W przeciwieństwie do poziomu świadomego, podświadomość jest bardzo chłonna, gdyż rejestruje wszystko co nas otacza.

• Utożsamiana jest z twórczą, kreatywną, spontaniczną, impulsywną, i swobodną nieograniczoną naturą, źródłem wyobraźni.

• To centrum dowodzenia. Odpowiada za wszystkie podstawowe procesy zachodzące w ciele. Kontroluje bicie serca, mięśnie, oddech itp.

• Ucząc się korzystamy ze świadomości. Gdy coś zostanie w pełni opanowane przechodzi pod kontrolę podświadomości.

Nadświadomość:

: Wyższa, duchowa natura umysłu łącząca umysł z wyższą energią umożliwiającą doznawanie oświecenia, oczyszczenia, inspiracji, przewodnictwa, wyższych wibracji duchowych.

: Jest źródłem inspiracji w tworzeniu czegoś wyjątkowego, jest czysta, pozbawiona negatywnych energii (np.: lęk, obawa, smutek, zniecierpliwienie, podniecenie).

: Z nadświadomości pochodzą komunikaty niezależne od naszej woli czy doświadczeń życiowych.

: Inaczej także zwana jest głosem intuicji, który nas prowadzi przez życie, daje nam wskazówki, porady ostrzeżenia. Aby być otwartym na intuicję, trzeba być na odpowiednim poziomie wibracji energii.

: O ile komunikaty z podświadomości popierane są uczuciami lęku, niepokoju, zdenerwowania, podniecenia, rządzy czy innymi negatywnymi odczuciami, o tyle komunikatom z nadświadomości towarzyszy uczucie spokoju, błogości, są jasne, dają poczucie bezpieczeństwa, pewność, że jesteśmy na właściwej drodze.

Podsumowując:

Świadomość jest utożsamiana z naszą tożsamością, osobowością, charakterem,
Podświadomość z naszą mroczną stroną duszy, przekonaniami,
Nadświadomość z duchowością, lepszą stroną osobowości, Wyższym Ja, duszą.

Komunikacja pomiędzy poziomami

Umysł świadomy nie ma bezpośredniej możliwości komunikacji z nadświadomością. Może to zrobić jedynie poprzez podświadomość, która jest zdolna przesłać komunikat. Aby to było możliwe, podświadomość musi być na tyle oczyszczona z negatywnych programów, by czuła się bezpiecznie i widziała korzyści z komunikacji z nadświadomością.

Źródło: https://akademiaducha.pl/swiadomosc-podswiadomosc-nadswiadomosc/